Beautiful Litchfield
Door: Femke van de Ven
Blijf op de hoogte en volg Femke
01 Maart 2014 | Australië, Batchelor
Het begon allemaal om half 6 vanochtend. Mijn wekker ging. Half 6… Wat voor dag is het? Oh ja, zaterdag! Dat betekent: LITCHFIELD PARK! Ja, dat zorgde ervoor dat ik goed wakker werd en meteen onder de douche dook. Ik trok mijn badpak onder mijn kleren aan en raapte al mijn spullen bij elkaar. Toen ik beneden kwam heb ik gelijk een brood in de broodrooster gedaan om vervolgens een lampje te zoeken voor mijn fiets. Besmeuren met pindakaas en op zoek naar mijn spullen die ik vandaag nodig heb. Check, check, dubbel check. Ja ik heb alles. Mijn camera, bidon en mijn ticket zijn het belangrijkste voor vandaag.
Ik haal mijn fiets uit de fietsenstalling en wil net op mijn fiets springen als ik tot mijn verbazing mijn eerste Australische dier van die dag al zie zitten. Een dikke, vieze, vette, bruine kikker. Cane Toads. Met een grote bocht liep ik er omheen, want ik heb hier geleerd: bruine kikkers zijn giftig, groene niet. Uitkijken dus.
Het was half 7 toen ik op weg ging naar Paravista Motel. Het is een motel hier vlakbij in de buurt, een kleine 15 minuten fietsen. Hier wordt ik opgehaald voor mijn spannende trip naar Litchfield Park. Maar natuurlijk ken ik nog niet in heel Darwin de weg en dus deed ik er 20 minuten over om op mijn bestemming aan te komen. Tja, dat komt ervan als je een verkeerde straat inslaat. Maar gelukkig was ik ruim op tijd. Speciaal voor vandaag heb ik een slot mee genomen, zodat ik mijn fiets veilig vast kon maken aan het hek en natuurlijk aan mijn helm. (Moet wel het goede voorbeeld geven ;) ) Ik sta nog geen twee minuten te wachten, of daar komt het busje al aangereden!
“Goodmorning, how are you.” Zegt de vrouwelijke gids tegen mij. “Morning. I’m fine, thanks.” Ik haal mijn ticket tevoorschijn, zodat ik kan laten zien dat ik de tour geboekt heb. “What’s your name?” vraagt de vrouw vriendelijk. “My name is Femke van de Ven.” Antwoord ik en laat het bewijsje zien. “Are you from the Netherlands? You’re name sounds Dutch.” Hoe kon zij nou weten wat Nederlands klinkt? “Yes I am. From the south of the Netherlands.” Ik loop mee naar de deur van de bus, zodat ik in kan stappen. “I’m from the Netherlands too, I work here.” Zegt de vrouw. Wat is Darwin ook een kleine stad…
Daarna zijn we gezellig in het Nederlands gaan kletsen. Wat is het toch fijn om dat ook eens te kunnen doen, hier in Darwin. We gingen weer over in Engels zodra we bij het eerste hotel aankwamen waar anderen opgehaald moesten worden. Om half 8 waren alle 15 tourgangers compleet en werd het tijd om naar Litchfield park te vertrekken. We hebben ongeveer anderhalf uur in de bus gezeten voor we bij onze eerste stop aankwamen. Nog niet Litchfield Park, maar een wegwinkel zo’n 20 minuten van Litchfield Park vandaan.
Daarna duurde het niet lang meer voor we bij de eerste stop ín Litchfield Park aankwamen. Een hele aparte stop. De termietenheuvels. Er stonden daar verschillende soorten termietenheuvels. De torens. Eentje was 5 meter hoog en kon wel ouder zijn dan 50 jaar! Maar de andere soort termietenheuvels waren ook wel heel apart om te zien. De “magneet”-termietenheuvels. De termieten bouwden deze van zuid naar noord. Zo konden ze voorkomen dat de zon hun huisje zou verwarmen op het warmste moment van de dag. Dat is als de zon in het noorden staat. Dan schijnt hij bijna niet op de heuvel. Best slim, van die termieten.
Daarna gingen we watervallen bezoeken. In totaal 4 verschillende plaatsen. De eerste vond ik wel het mooist. Het was een heel eindje wandelen naar de waterval. Op de helft, voor we aan de trappen begonnen, was een mooi uitkijkpunt. Zonder erbij na te denken liep ik naar de rand toe om de waterval te kunnen zien en foto’s te kunnen maken. Ik keek naar beneden. Holy sh*t, wat was dat hoog!! Ik greep meteen de richel vast. Maar wat een mooi uitzicht! Er waren twee watervallen vlak naast elkaar, met een best grote pool ervoor. Toen we de trappen afliepen kwamen we bij de pool aan. Krokodilvrij, dankzij al de stenen en dus konden we hier zwemmen! Dat hebben we ook gedaan. De eerste paar minuten blijf je uit angst gewoon aan de kant en blijf je denken [i]alsjeblieft geen krokodillen, alsjeblieft geen krokodillen[/i]. Je weet maar nooit. Maar eenmaal gewend denk je er bijna niet meer aan en zwem je gewoon lekker rond. Tot dat moment heb ik nog iedere keer gedacht dat Ethiopië toch veel mooier blijft om te zien dan Darwin. Behalve op die plaats dan. Het was zo sprookjesachtig mooi. Echt geweldig om te zien. Ik kon daar wel de hele dag blijven! Daar moest gewoon een foto van genomen worden. Dus toen heb ik mijn camera gehaald. Ik hield hem boven mijn hoofd tot ik over de gladde rotsen mooi in het midden was. Daar heb ik, met gevaar voor mijn non-waterproof camera, een paar hele mooie foto’s gemaakt. Een van de meisjes die mee was en waar ik mee aan het zwemmen was heeft toen ook nog mooi wat foto’s gemaakt. Daarna heb ik natuurlijk zo snel mogelijk mijn camera in veiligheid aan de kant gebracht. Veilig opgeborgen in mijn tas.
De tweede waterval bekeken we ook al vanaf zo’n scary hoog punt. Mijn knieën knikten ervan. Maar het was zeker de moeite waard. Het was een hele lange, dunne waterval. Er zaten twee grotten helemaal onderin vlakbij. Daar zouden hele zeldzame vleermuizen in zitten die op andere plaatsen niet zo makkelijk zouden overleven. Dit zouden de spookvleermuizen en de oranje hoefijzervleermuis zijn. Jammer dat het zo ver weg was, anders had ik ze misschien wel kunnen spotten. Om de vleermuizen niet te storen of te verschrikken mochten we daar ook niet zwemmen. Op het filmpje dat ik op de site zet, kun je een van de grotten een klein stukje zien. Links van de waterval, aan de onderkant, net boven de tak zie je een deel van de ingang van de grot. Het is best lastig te zien.
Weet je waar ik goed in ben? Krokodil spotten! Bij de derde waterval waar we kwamen mocht je in het regen seizoen niet zwemmen. Door de regen stijgt het water heel snel. Een rivier vlakbij deze waterval stroomt dan helemaal naar de waterval toe, waardoor er hier krokodillen terecht konden komen. Natuurlijk gingen wij kijken of we een krokodil zagen. En dat was ook zo! Een freshie, niet zo heel erg groot. Hij zal ongeveer net zo oud zijn geweest als de krokodil die ik vast heb gehad in het krokodillenpark. Dezelfde lengte en hetzelfde uiterlijk. En ik was degene die hem als eerste zag! Hoe cool is dat. Ik, een van de drie niet-Australiërs die mee was met de tour, spotte de krokodil. Het was echt super om te zien. Samen met een vrouw ben ik toen de bossen in gelopen, een speciaal pad op. In de bush, in de bomen, als je heel goed keek, kon je tientallen misschien zelfs honderden vleermuizen op hun kop zien hangen. Sommige bewogen zelfs! Dat had ik nog nooit gezien! Zoveel vleermuizen bij elkaar, aan het slapen. Zoals je in films ziet. Hoe cool is dat?
De laatste waterval waar we waren was meer een relax waterval. Het was niet zo indrukwekkend om te zien als de eerste drie. Ze waren maar plat, klein en langzaam. Hier hebben we dan ook vooral lekker in het krokodilvrije water gelezen en lekker bijgekomen van een drukke wandeldag met veel moois te zien. Veel te snel, naar mijn gevoel, vertrokken we alweer naar huis. Veel te snel was deze fantastische dag al over.
Ik heb mijn eerste wilde kangoeroes ook gezien vandaag! Helaas waren ze te ver weg om een mooie foto van te maken. Het kleine dorpje Batchelor is een dorpje heel erg dicht bij Litchfield. De meeste van de rangers die er werken wonen hier. Dat was ook heel mooi om doorheen te rijden!
Wat heb ik genoten van deze dag!
Ik haal mijn fiets uit de fietsenstalling en wil net op mijn fiets springen als ik tot mijn verbazing mijn eerste Australische dier van die dag al zie zitten. Een dikke, vieze, vette, bruine kikker. Cane Toads. Met een grote bocht liep ik er omheen, want ik heb hier geleerd: bruine kikkers zijn giftig, groene niet. Uitkijken dus.
Het was half 7 toen ik op weg ging naar Paravista Motel. Het is een motel hier vlakbij in de buurt, een kleine 15 minuten fietsen. Hier wordt ik opgehaald voor mijn spannende trip naar Litchfield Park. Maar natuurlijk ken ik nog niet in heel Darwin de weg en dus deed ik er 20 minuten over om op mijn bestemming aan te komen. Tja, dat komt ervan als je een verkeerde straat inslaat. Maar gelukkig was ik ruim op tijd. Speciaal voor vandaag heb ik een slot mee genomen, zodat ik mijn fiets veilig vast kon maken aan het hek en natuurlijk aan mijn helm. (Moet wel het goede voorbeeld geven ;) ) Ik sta nog geen twee minuten te wachten, of daar komt het busje al aangereden!
“Goodmorning, how are you.” Zegt de vrouwelijke gids tegen mij. “Morning. I’m fine, thanks.” Ik haal mijn ticket tevoorschijn, zodat ik kan laten zien dat ik de tour geboekt heb. “What’s your name?” vraagt de vrouw vriendelijk. “My name is Femke van de Ven.” Antwoord ik en laat het bewijsje zien. “Are you from the Netherlands? You’re name sounds Dutch.” Hoe kon zij nou weten wat Nederlands klinkt? “Yes I am. From the south of the Netherlands.” Ik loop mee naar de deur van de bus, zodat ik in kan stappen. “I’m from the Netherlands too, I work here.” Zegt de vrouw. Wat is Darwin ook een kleine stad…
Daarna zijn we gezellig in het Nederlands gaan kletsen. Wat is het toch fijn om dat ook eens te kunnen doen, hier in Darwin. We gingen weer over in Engels zodra we bij het eerste hotel aankwamen waar anderen opgehaald moesten worden. Om half 8 waren alle 15 tourgangers compleet en werd het tijd om naar Litchfield park te vertrekken. We hebben ongeveer anderhalf uur in de bus gezeten voor we bij onze eerste stop aankwamen. Nog niet Litchfield Park, maar een wegwinkel zo’n 20 minuten van Litchfield Park vandaan.
Daarna duurde het niet lang meer voor we bij de eerste stop ín Litchfield Park aankwamen. Een hele aparte stop. De termietenheuvels. Er stonden daar verschillende soorten termietenheuvels. De torens. Eentje was 5 meter hoog en kon wel ouder zijn dan 50 jaar! Maar de andere soort termietenheuvels waren ook wel heel apart om te zien. De “magneet”-termietenheuvels. De termieten bouwden deze van zuid naar noord. Zo konden ze voorkomen dat de zon hun huisje zou verwarmen op het warmste moment van de dag. Dat is als de zon in het noorden staat. Dan schijnt hij bijna niet op de heuvel. Best slim, van die termieten.
Daarna gingen we watervallen bezoeken. In totaal 4 verschillende plaatsen. De eerste vond ik wel het mooist. Het was een heel eindje wandelen naar de waterval. Op de helft, voor we aan de trappen begonnen, was een mooi uitkijkpunt. Zonder erbij na te denken liep ik naar de rand toe om de waterval te kunnen zien en foto’s te kunnen maken. Ik keek naar beneden. Holy sh*t, wat was dat hoog!! Ik greep meteen de richel vast. Maar wat een mooi uitzicht! Er waren twee watervallen vlak naast elkaar, met een best grote pool ervoor. Toen we de trappen afliepen kwamen we bij de pool aan. Krokodilvrij, dankzij al de stenen en dus konden we hier zwemmen! Dat hebben we ook gedaan. De eerste paar minuten blijf je uit angst gewoon aan de kant en blijf je denken [i]alsjeblieft geen krokodillen, alsjeblieft geen krokodillen[/i]. Je weet maar nooit. Maar eenmaal gewend denk je er bijna niet meer aan en zwem je gewoon lekker rond. Tot dat moment heb ik nog iedere keer gedacht dat Ethiopië toch veel mooier blijft om te zien dan Darwin. Behalve op die plaats dan. Het was zo sprookjesachtig mooi. Echt geweldig om te zien. Ik kon daar wel de hele dag blijven! Daar moest gewoon een foto van genomen worden. Dus toen heb ik mijn camera gehaald. Ik hield hem boven mijn hoofd tot ik over de gladde rotsen mooi in het midden was. Daar heb ik, met gevaar voor mijn non-waterproof camera, een paar hele mooie foto’s gemaakt. Een van de meisjes die mee was en waar ik mee aan het zwemmen was heeft toen ook nog mooi wat foto’s gemaakt. Daarna heb ik natuurlijk zo snel mogelijk mijn camera in veiligheid aan de kant gebracht. Veilig opgeborgen in mijn tas.
De tweede waterval bekeken we ook al vanaf zo’n scary hoog punt. Mijn knieën knikten ervan. Maar het was zeker de moeite waard. Het was een hele lange, dunne waterval. Er zaten twee grotten helemaal onderin vlakbij. Daar zouden hele zeldzame vleermuizen in zitten die op andere plaatsen niet zo makkelijk zouden overleven. Dit zouden de spookvleermuizen en de oranje hoefijzervleermuis zijn. Jammer dat het zo ver weg was, anders had ik ze misschien wel kunnen spotten. Om de vleermuizen niet te storen of te verschrikken mochten we daar ook niet zwemmen. Op het filmpje dat ik op de site zet, kun je een van de grotten een klein stukje zien. Links van de waterval, aan de onderkant, net boven de tak zie je een deel van de ingang van de grot. Het is best lastig te zien.
Weet je waar ik goed in ben? Krokodil spotten! Bij de derde waterval waar we kwamen mocht je in het regen seizoen niet zwemmen. Door de regen stijgt het water heel snel. Een rivier vlakbij deze waterval stroomt dan helemaal naar de waterval toe, waardoor er hier krokodillen terecht konden komen. Natuurlijk gingen wij kijken of we een krokodil zagen. En dat was ook zo! Een freshie, niet zo heel erg groot. Hij zal ongeveer net zo oud zijn geweest als de krokodil die ik vast heb gehad in het krokodillenpark. Dezelfde lengte en hetzelfde uiterlijk. En ik was degene die hem als eerste zag! Hoe cool is dat. Ik, een van de drie niet-Australiërs die mee was met de tour, spotte de krokodil. Het was echt super om te zien. Samen met een vrouw ben ik toen de bossen in gelopen, een speciaal pad op. In de bush, in de bomen, als je heel goed keek, kon je tientallen misschien zelfs honderden vleermuizen op hun kop zien hangen. Sommige bewogen zelfs! Dat had ik nog nooit gezien! Zoveel vleermuizen bij elkaar, aan het slapen. Zoals je in films ziet. Hoe cool is dat?
De laatste waterval waar we waren was meer een relax waterval. Het was niet zo indrukwekkend om te zien als de eerste drie. Ze waren maar plat, klein en langzaam. Hier hebben we dan ook vooral lekker in het krokodilvrije water gelezen en lekker bijgekomen van een drukke wandeldag met veel moois te zien. Veel te snel, naar mijn gevoel, vertrokken we alweer naar huis. Veel te snel was deze fantastische dag al over.
Ik heb mijn eerste wilde kangoeroes ook gezien vandaag! Helaas waren ze te ver weg om een mooie foto van te maken. Het kleine dorpje Batchelor is een dorpje heel erg dicht bij Litchfield. De meeste van de rangers die er werken wonen hier. Dat was ook heel mooi om doorheen te rijden!
Wat heb ik genoten van deze dag!
-
01 Maart 2014 - 14:10
Yvette Van Dis:
de foto's zien er super gaaf uit... leuk om te lezen dat je je zo goed vermaakt.. groetjes van ons -
01 Maart 2014 - 14:30
Oma Mien :
fijn om weer iets van je te lezen al doen we ook wel skypen af en toe maar het ziet er geweldig uit daar allemaal je hebt al meer moois gezien dan ik mijn hele leven haha maar zo kan ik er lekker van meegenieten van alle fotos en filmpjes heel veel plezier nog daar xxx
-
01 Maart 2014 - 15:26
Mama:
Had je ook wel verdiend, zo'n mooie dag, na al dat harde werken! Super mooi om het allemaal te zien... en weer een geweldig verhaal van gemaakt! ♥♥ -
01 Maart 2014 - 15:38
Papa:
wat een mooi verhaal weer. -
01 Maart 2014 - 17:13
Marijvdbroek:
Wat geweldig allemaal,om te zien op de foto s, maar ook om te lezen.Het gaat goed met je zo te zien.
Je hebt er plezier in.Groetjes ook van Toon. Blijf maar veel schrijven dan genieten wij ook mee. -
01 Maart 2014 - 17:29
Gerrie:
je hebt er weer een mooi verhaal van gemaakt -
01 Maart 2014 - 17:45
Leny En Nico:
Hi Femke. Mooi om je foto te zien en je verhaal te lezen. Dit is nog maar het begin. We denken dat je nog heel wat moois tegen zult komen. Geniet er maar van liefs van ons. -
02 Maart 2014 - 00:28
Marian:
Hoi Femke
We kennen elkaar niet , maar ik kwam toevallig op je site en heb het met veel plezier gelezen.
Mijn dochter is naar Austr. geëmigreerd en woonde 2jaar in Darwin , daarna 4 jaar in Humpty Doo. (Dus vlakbij ) Zij is inmiddels getrouwd met haar austr. vriend , en pas is zij verhuisd naar de oostkust. Zij vind Australië Geweldig ! (En ik ook )
Zelf ben ik nu 3x bij haar geweest en ook natuurlijk veel rondgetrokken met hun.
Het klopt dat australiers zo vriendelijk en behulpzaam zijn !
Je gaat vast nog heel veel mooie plaatsen en bijzondere dieren zien , en ik ga zeker je volgende verhalen lezen .
Wens je 'n onvergetelijke fijne tijd daar !
Hartelijke groeten , Marian. -
03 Maart 2014 - 09:07
Ellen Joost Vince:
Hey Femke, mooi verhaal heb je weer geschreven. Geniet van alles wat je nog gaat zien.
Groetjes van ons!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
